Asadas nas brasas, déixanse cunha pouca pel para que non estoupen, como fan os castiñeiros nos asadores. A castaña ten hoxe un papel de luxo na cociña, para facer sopas e caldos de inverno, e para os purés de gornición das carnes de porco e de caza.
Para cocer as castañas han de estar unha noite a remollo e hai que deixalas ferver ata que se poñan brandas, sempre en auga salgada. Para facer o caldo, cócense cun óso de porco, unha noz de unto, verzas ou grelos. As castañas saben moi ben con roxóns ou chourizos pouco graxos, con bastante touciño, como aconsella a condesa de Pardo Bazán.
No outono, a castaña ten a súa festa, o magosto, a celebración dos vivos e mortos. Festa na que se asan ao lume, con chourizos envoltos nas verzas. Son ricas, nutritivas e bastante máis da casa que os flocos de millo, segundo apunta o doutor Fausto Galdo no Abecedario das mantenzas.