A verdade é que o material que nos presenta é delicado, moi delicado. Por iso eu recomendaría velo sen prexuízos de esquerdas- dereitas. Simplemente pensar que Unamuno representa a moitas persoas que, en situacións como esa, poderían actuar da mesma maneira (ser crítico, dubidar, castigar, dubidar, rectificar, condear...) O director busca no contraditorio do pensamento humano.
A tensión da película e a construción dos personaxes é máis que correcta, no meu entender. Tamén é de agradecer que Amenábar bote man de actores galegos como Santi Prego (Franco) ou Luís Zahera (Atilano). O actor catalán Eduard Fernández (Millán Astray) e o vasco Karra Elejalde (no papel de Unamuno) están inmensos. Quizás Amenábar atopou o equilibrio do filme na contraposición de dous personaxes: o peso humano en Unamuno e o peso da barbarie no personaxe de Millán-Astray. Amenábar declarou: “Intentei ser entendido por esquerdas e dereitas”. Haberá quen o entendese e quen non. Non queda outra que ver a película. E repasar a historia de España, a historia máis negra de España.