Capítulo 15. María Casares. Eu son do océano

Fotografía Xan Xe

“Antes de morrer, papá levaba xa moito tempo convertido nun buda improbable. Sentado na súa cama, durmía apoiando a cabeza na parede, almofada de por medio”. En febreiro de 1950 morreu Santiago Casares Quiroga. Enterrárono no cemiterio de Montparnasse. Centos de persoas amigas achegáronse á rúa Vaugirard para despedir o político republicano, indica Pitusa Arias na novela gráfica “María Casares. Eu son do océano”. “Papá despediuse de min sen que eu fose capaz de entender que aquilo era unha despedida” indícase no podcast producido por Son Radiofusión. Na imaxe, Rogelio Arias, quen fai o papel de Casares Quiroga.