"Despois de insistir aínda bastante tempo, soportando a non menos molesta insistencia histérica das gaivotas, por fin puidemos erguer a Tino, o fillo de Paloma, levalo ata a súa casa e metelo na cama; iso si, entre os edredóns e case vestido, pois resultou imposíbel espilo e poñérllelo pixama" conta o inspector Pereiro neste capítulo de Os Incurábeis. Antes de deixalo só na casa, Palmira desafogou comigo no salón: "Que cruz este irmán meu... Toda a súa vida sen facer outra cousa que beber e beber, vivindo sempre a costa nosa, primeiro de miña nai e agora a costa miña..."

Fotografía Xan Xe Corral. Restaurante Río Ulla. Os Castros.  A Coruña