Franco presumía do apoio dos ferroláns. A multitude saudaba ao ditador con afecto e simpatía, aseguraba a propaganda franquista. Tamén Mussolini se gababa do apoio do pobo italiano ao seu réxime. O réxime de Hitler en Alemaña utilizaba un boletín audiovisual de obrigada proxección nas salas de cine. No NODO, Ferrol era a cidade na que nacera o Caudillo e símbolo das Forzas Armadas que respaldaban a ditadura. Era un proceso de lexitimación simbólica dun réxime autoritario. Cunha linguaxe engolada, afirmábase que Ferrol era a garantía da paz e eficaz arma ofensiva e defensiva na guerra. 

O NODO, Noticiario y Documentales, era un boletín informativo audiovisual de exhibición obrigatoria en todas as salas cinematográficas con carácter previo á proxección das películas. Emitiuse en todos os cines do estado español entre 1942 e 1981. En realidade era un servizo de propaganda da ditadura franquista.  O conxunto de Galicia presentábase cunha imaxe primitiva, estereotipada e bucólica. Branqueábase coa gaita a pobreza, a fame e a miseria. Dicíase que os labregos despois das feiras se retiraban ás súas “mansións” ocultando a infravivenda que inzaba o rural galego. Pero Ferrol era unha excepción, era o exemplo dunha industria naval competitiva e dunhas forzas armadas ao servizo de Francisco Franco. 

O NODO construíu unha imaxe esencialista, inxenua e mesmo tribal de Galicia. Un país folclorizado e conxelado no tempo cunha imaxe que pervive na actualidade e aínda en nós mesmos. Os bailes agarrados nunca apareceron no NODO,afirma a antropóloga Beatriz Busto no seu libro Un pais a la gallega. Busto investigou a utilización do folclore no noticiario audiovisual de emisión obrigatoria en todas as salas de cine durante o franquismo. O baile agarrado era pecado, podía corromper os corpos e por iso non se reflexaba no boletín informativo audiovisual da ditadura.