Cantares Gallegos. Rosalía de Castro

Programa: 
Club de lectura
Clube de lectura de Radio Fene Radiofusión

O 24 de febreiro conmemórase o aniversario de Rosalía, nacida en 1837. “Xa foi importante a súa obra na súa época, moito entre os emigrantes en América. Son os que máis a valoraron” afirma García Fonte. A relación de Rosalía coa lingua galega respondía a unha ligazón estreita coa terra e cos labregos. Dicía a propia Rosalía que foi a lingua que escoitou desde o berce. Segundo Anxos García Fonte, Rosalía utiliza o galego na segunda obra para darlle unha dimensión existencial á súa poesía. Para a profesora de Cabanas, é unha obra que pode lerse en calquera momento e lugar porque enseguida nos identificamos. “Hai obras que non resisten o paso do tempo. Coa de Rosalía non ocorre iso. É algo extraordinario”. 

Considera García Fonte que na relación de Rosalía con Manuel Murguía o que houbo primeiro foi unha conexión intelectual moi forte. Despois viría o demais, pero compartiron as inquedanzas do futuro da súa patria. A aparición en 1863 de “Cantares Gallegos” supón un chute de optimismo. Para a profesora de Cabanas, é un libro cheo da enerxía da mocidade. Recolle optimismo e forza e o coñecemento que Rosalía ten do folclore galego. “Cédelle a voz a eses personaxes populares e por iso esta obra é tan auténtica”, explica. E engade “Penso que de moza, Rosalía foi unha gran festeira”. Demóstrao a súa documentada asistencia a moitas festas e romarías populares como a da Virxe da Barca ou a de Beiramar no Seixo. Desta última é o poema “Se a vernos Marica nantronte viñeras…” A súa relación coa natureza ou a súa especial sensibilidade cos máis desfavorecidos, entre eles as mulleres viúvas de vivos ás que da voz, son proba de que estamos diante dunha obra literaria excepcional.