ACTUALIDADE
-
Novas
Novas sobre programas, emisoras,... Todo o mais actual e de interese nesta sección.
-
Radio á carta
Escoita online os podcasts dos teus programas favoritos de Radiofusion.
Praza Alcalde Ramón Souto s/n, 15500 Fene (A Coruña) Galicia - Tfno. 981 492 773 - noticias@radiofusion.eu
Facebook
Twitter
Fernando Esquío viviu a mediados do século XIII. Segrel, coetáneo de Afonso X o Sabio, procedía da zona de Xuvia. Familiares del están enterrados na igrexa de San Nicolás de Neda e documentase a presencia familiar no mosteiro do Couto.
Hai máis datos indirectos da vida e da obra do segrel de Xuvia. Roi Pais da Revela, Pero Garcia Burgalés e Pero de Ambroa atacan os comportamentos de Fernando Escaio, pero o estudoso das cantigas medievais, Alexandre Ripoll, estima que se trata do mesmo autor, denominado noutros cancioneiros como Fernando Esquío ou como Fernando Lago. Carvalho Calero sinala a posibilidade do lago de Valdoviño, como a lagoa que se cita nas composicións. 9 poemas conservamos de Fernando Esquío por 1 de Fernando Lago, aínda que moitos estudosos afirman que se trata da mesma persoa. "Sospeito que chegou a crear máis composicións", afirma Ripoll, quen cualifica de singulares as composicións do autor de Xuvia.
El sofre por un amor non correspondido e por iso pregúntase Que me queres, amor?.
Nas cantigas de amigo, aparece unha moza namorada, dirixíndose á súa irmá, e pídelle que a acompañe ata o lago, onde está cazando o seu amigo. "Non é a cacería de aves, senón a caza amorosa" indica o investigador que cualifica de "poemas delicadísimos" as composicións de Esquío.
A sátira sexual é outra das temáticas preferidas do segrel de Xuvia. Fala da potencia sexual dun frade "escarallado ou encarallado", satiriza á abadesa do convento polo seu apetito sexual desmedido e "anúncialle o envío de catro carallos franceses".
"Indo as aves, meu amigo"
As cantigas medievais galegas teñen unha gran interrelación coa literatura provenzal e árabe.